Lover Prince Chap 20 NC

"อ่ะ...อ..อย่า"

ร่างสูงค่อยๆเลิกเสื้อตัวบางขึ้นไปจนถึงเนินไหปลาร้าของคนที่อยู่ใต้ร่าง ก่อนที่จะไล้สันจมูกไปตามหน้าท้องแบนเรียบอย่างหลงใหลในกลิ่นหอมของอีกฝ่าย ไล่ขึ้นมาจนถึงยอดกลีบกุหลาบสีสวยบนแผ่นอกที่กำลังกระเพื่อมด้วยความเหนื่อยหอบ ทั้งๆที่เขาเองก็ยังไม่ได้ลงมือทำอะไรเลยสักนิด ดูเหมือนร่างกายของจีมินกำลังเรียกร้องเขาอยู่นะ

"จ..จองกุก"

"ว่า"

"พอ..พอเถอะ อย่าทำให้ฉันดูเลวไปมากกว่านี้...อึก"

ลิ้นเรียวไล่โลมเลียยอดอกของอีกฝ่ายจนมันตั้งชูชันเรียกร้องเขามากกว่าเดิม ไม่สนใจในคำพูดของอีกคน ไม่รักษาน้ำใจของคู่หมั้น ไม่สนใจว่าผลที่ได้ออกมาจะเลวร้ายแค่ไหน

ปาร์ค จีมินเบียนหน้าหนีให้กับภาพตรงหน้ากลับกันกับร่างกายที่กำลังแอ่นรับสัมผัสเปียกแฉะของอีกคนโดยไม่รู้ตัว คนตัวเล็กส่งเสียงครางออกมาเบาๆเมื่อร่างสูงย้ายจากยอดอกข้างซ้ายมาเป็นข้างขวา ตอนนี้ขีดจำกัดของเขากำลังถึงขีดสูงสุด

ใบหน้าหล่อหลาช้อนสายตาขึ้นมาในขณะที่กำลังลิ้มลองยอดกลีบกุหลาบแสนหวานอยู่ เหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นมาบนใบหน้าหวานทำให้เขารู้ว่าปาร์ค จีมินกำลังกลั้นเสียงครางไม่ให้ออกมาอย่างสุดความสามารถ

"จีมิน นายทำให้ฉันหงุดหงิด"

โครงหน้าคมคายผละออกมาจากยอดอกสีกุหลาบเหลือไว้เพียงน้ำใสๆที่ไหลเยิ้มลงมาเท่านั้นก่อนที่จะซุกไซร้ใบหน้าของตนเองไปตามลำคอขาวเนียนเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของสบู่ ริมฝีปากบางโลมเลียไปทั่วจนร่างเล็กทำได้แค่เกร็งลำคอของตัวเองอย่างตื่นตระหนก สัมผัสลื่นแฉะไล้วนที่หลังใบหูเล็กไปมาอย่างต้องการจะปลุกเร้าอารมณ์ของคนตรงหน้าให้ตอบสนองตามสิ่งที่เขาหยิบยื่นให้

คนตัวเล็กปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตอนนี้กำลังสุขสมมากแค่ไหน

"..เจ้าช...ชาย ปล่อยก่อนนะ"

"ปล่อย นายก็หนีสิ"

ร่างสูงว่าพลางขบเม้มติ่งหูนิ่มของคนตัวเล็กเบาๆเรียกความเสียวซ่านให้แก่คนที่อยู่ใต้ร่างได้ดีทีเดียว ปาร์ค จีมินหันหน้าเข้าหาอีกฝ่ายจนจมูกของทั้งสองชนกัน ดวงตาคมสีดำขลับจ้องมองริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มด้วยความหลงใหล

"ผมไม่หนีแล้ว"

"..."

"ผมไปไหนไม่ไ...อื้อ"

มือเรียวจับแขนทั้งของคนตัวเล็กมาวางไว้บนลาดไหล่กว้างก่อนที่จะแนบริมฝีปากของตัวเองประกบเข้ากับอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วพลางกัดเบาๆเพื่อให้อีกคนเปิดทางให้เขาเข้าไปเชยชิมได้ง่ายๆ คนตัวเล็กยอมเปิดโพรงปากพร้อมกับค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ลิ้นร้อนทั้งสองเกี่ยวรัดกันจนเกิดเสียงดัง

คนตัวสูงกวาดลิ้นร้อนแฉะของตนไปทั่วทั้งโพรงปากหวานหวังจะกอบโกยน้ำหวานที่เขาเคยลิ้มลองให้ได้เยอะที่สุด คนตัวเล็กตอบโต้ลิ้นเรียวด้วยอารมณ์ที่ท่วมท้นขึ้นมาจากเบื้องลึกอย่างโหยหา ร่างสูงถอนริมฝีปากของตัวเองออกมาอย่างย่ามใจเหลือไว้แค่คราบน้ำหวานสีใสที่มุมปากจิ้มลิ้ม มือเรียวยาวบีบเค้นสะโพกกลมกลึงด้วยความหมั่นเขี้ยว

"เอาเลยสิ...อยากมากนักนี่"

คนตัวเล็กเอาแขนคล้องคอแกร่งไว้แน่นก่อนที่จะส่งสายตาฆาตโทษมาให้ เจ้าของใบหน้าหล่อคลี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะกระซิบชิดริมหูที่ขึ้นสีแดงด้วยเสียงแหบพร่า

"อา..ฉันอยากหลอมรวมกับนายมากๆเลยแหล่ะ"

เจ้าชายหล่อจับคนตัวเล็กให้นอนราบลงไปกับเตียง ปาร์ค จีมินทำสีหน้าเหยเกด้วยความปวดที่ไหล่แต่ดูเหมือนร่างสูงจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มือทั้งสองข้างของคนที่อยู่เบื้องบนกำลังรูดซิบกางเกงตัวโปรดของคนใต้ร่างออกอย่างรวดเร็วเผยให้เห็นแก่นกายที่กำลังตั้งชูชันซ่อนอยู่ภายใต้ซับในสีขาว คนตัวสูงช้อนสายตามองใบหน้าสวยหวานอีกครั้งด้วยสายตายั่วยวน ปาร์ค จีมินที่นอนแผ่ราบอยู่ยึดแขนทั้งสองข้างยื้อตัวเองขึ้นมาเล็กน้อยเพื่อมองดูว่าอีกคนกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมถึงได้ช้านัก

สายตาของทั้งคู่สอดประสานกันชั่วขณะ ก่อนที่คนตัวสูงจะกดคลำไปที่ปลายแท่งเนื้อร้อนที่กำลังแข็งอยู่ภายใต้ซับในตัวจิ๋ว คนตัวเล็กเชิดใบหน้าขึ้นบนเพดานพร้อมกับส่งเสียงครางหวานดังระงมไปทั่วทั้งห้อง มือเรียวบีบคลึงปลายแท่งไอติมร้อนจนซับในตัวเล็กเริ่มเปียกแฉะ ดวงตาคมช้อนมองใบหน้าสวยของคนที่ชะเง้อหน้าขึ้นมาตั้งแต่เมื่อกี้อย่างหยอกเย้า

"ซี๊ด..อ่า...จ..จอง...กุก"

มือเรียวรูดซับในตัวเล็กแฉะชื้นลงมาจนถึงขาอ่อนขาวเนียน เผยให้เห็นส่วนกลางของคนตัวเล็กที่กำลังเรียกหาเขาอย่างบ้าคลั่ง มือใหญ่เริ่มลูบไล้ไปตามซอกขาขาวเนียนไล่ขึ้นไปจนถึงแก่นกายที่กำลังตั้งขึ้นเรียกร้องความสนใจจากเขาอยู่ มือหนารูดขึ้นลงตามความยาวของส่วนนั้น ยิ่งได้เห็นใบหน้าที่มีเหงื่อเม็ดเล็กเกาะพราวตามไรผมกำลังสุขสม เขาก็ยิ่งรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

"อา...จองกุกอา"

"นายต้องการฉันใช่มั้ยล่ะ"

"อื้มม..จะไม่ไหว..อึก จะไม่ไหวแล้ว"

คนตัวสูงยิ้มร่าก่อนที่จะเปลี่ยนจากมือมาเป็นริมฝีปากของตน ปรนเปรอความสุขให้คนตัวเล็กด้วยปากกว้าง มือป้อมที่เต็มไปด้วยผ้าพันแผลอยากที่จะจิกเข้าไปที่ผ้าห่มแรงๆสักทีเพื่อระบายอารมณ์แต่กลับทำไม่ได้ เจ้าของเรือนผมสีส้มเพลิงทำได้แค่บิดร่างกายด้วยความเสียวซ่านของตัวเองไปมาเท่านั้น

ร่างสูงถอดเสื้อของตัวเองออกก่อนที่จะปลดเข็มขัดอย่างลวกๆพลางคลานขึ้นไปหาคนตัวเล็กที่ใช้ข้อศอกยึดตัวเองขึ้นมาตั้งฉากกับเตียงนอน ร่างเล็กร้องออกมาด้วยความเจ็บที่แล่นจากผ่ามือทั้งสองข้างขึ้นมา

"เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว..หันหลังสิ"

"...เอ่อ"

ร่างสูงพลิกร่างของอีกคนให้นอนคว่ำหน้าลงกับเตียงนอน คนตัวเล็กส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดที่โดนจับพลิกคว่ำแบบไม่รู้ตัว เพราะเขาเพิ่งได้รับปาดเจ็บมา ร่างกายจึงไม่ค่อยเหมาะกับเซ็กซ์ในตอนนี้สักเท่าไร มือหนาจับสะโพกมนของปาร์ค จีมินให้ยกขึ้น เผยให้เห็นช่องทางรักที่เขาอยากจะสอดใส่เข้าไปเต็มทน

มือเรียวค่อยๆจับแก่นกายของตัวเองสอดเข้าไปในช่องทางรักสีหวานที่ไม่มีใครเคยสัมผัสมาก่อน ความแน่นที่กำลังตอดรัดเรียกเสียงครางต่ำและเสียงครางหวานของทั้งคู่ให้ดังระงมไปทั่วห้อง สะโพกสอบค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆก่อนที่จะเริ่มเร่งจังหวะตามแรงอารมณ์ที่มีเพิ่มมากขึ้น ให้ตายสิ ทำไมมันถึงได้รู้สึกดีขนาดนี้นะ ยิ่งร่างเล็กตอดรัดเขา เขาก็ยิ่งรู้สึกพอใจมากขึ้นท่านั้น

"อ๊ะ..ฉันเจ็บ..นายกระแทกแรงแรงเกินไปแล้ว"

"ทนหน่อยนะ"

คนตัวเล็กที่ใบหน้าแดงก่ำหันมาเอ็ด คนตัวสูงส่งยิ้มหวานออกไปให้ก่อนที่จะปาดน้ำสีนมขาวขุ่นของตัวเองขึ้นมาแล้วนำไปแตะกับริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มของคนที่อยู่ใต้ร่าง ลิ้นเล็กตวัดเลียนิ้วชี้ยาวพร้อมทั้งส่งสายตายั่วยวนไปให้อีกฝ่ายอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"นาย..ทำไมถึงเอาแต่ยั่วกันนะ"

"จองกุก..ฉันม..ไหวอึก ฉันไม่ไหวแล้ว อ๊ะ"

ร่างบางปล่อยของเหลวร้อนออกมาเลอะเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอนสีขาวเต็มไปหมด ใบหน้าหวานกำลังมีควาสุขอย่างบอกไม่ถูก ร่างกายเล็กดูอ่อนแรงลงจากเมื่อกี้มากเมื่อปล่อยน้ำข้นสีขาวออกมาจนหมด ร่างสูงยังคงซอยสะโพกของตัวเองต่อไป ถึงอย่างนั้นมันก็ยังไม่มากพอ

"จีมิน.."

"อืม"

"ใช้ปากของนายให้ฉัน..

.

.

เดี๋ยวนี้"

คนตัวโตประคองร่างของจีมินให้ลุกขึ้นมาตั้งท่าดีๆก่อนที่จะเรียกให้คนตัวเล็กขยับมาใกล้ๆ

"ฉันทำไม่ได้"

ร่างเล็กนั่งบิดไปมาพลางเสมองไปทางอื่นด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ คิ้วเรียวขมวดกันเป็นปม

"นายต้องทำ"

"..."

"ทำไมทำให้ฉันไม่ได้"

"ฉันเจ็บมือ..."

คนตัวเล็กมองผ่ามือทั้งสองข้างที่เต็มไปด้วยผ้าพันแผลเปื้อนเลือด สงสัยได้มาจากเมื่อกี้แน่ๆเลย ผมคงลงน้ำหนักไปที่แขนมากเกินสินะ เลือดถึงได้ซึมออกมา 

"...อืม"

"..."

"งั้นเข้ามาจูบฉันก็พอ...และเดี๋ยวฉันจะทำมันด้วยตัวเอง"

คนตัวเล็กนั่งลงไปบนตักที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเรียงตัวกันสวยงาม มือเรียวของร่างสูงเอื้อมมือมาจับข้อมือทั้งสองข้างของคนตัวเล็กขึ้นมาพาดไว้บนไหล่ของตัวเองอีกครั้ง ดวงตาเรียวมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยแววตาปรือเปล่า นั่นยิ่งปลุกเร้าความต้องการของร่างสูงให้มากขึ้นกว่าเดิม

ริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มสอดลิ้นร้อนแฉะเข้าไปทักทายอีกฝ่ายตามที่ร่างสูงต้องการ เรียวลิ้นร้อนสอดประสานกันอย่างดุเดือด เสียงเปียกแฉะของริมฝีปากที่ดูดดุนกันไปมาดังไปทั่วพร้อมๆกับมือหนาที่ทำหน้าที่รูดขึ้นลงตามความยาวด้วยตัวเอง ร่างทั้งร่างเสียวกระสันไปทั่วทุกจุดจนต้องส่งเสียงครางออกมาเบาๆเพื่อระบายทุกอย่างออกมา

ปาร์ค จีมินถอนริมฝีปากออกมา น้ำหวานสีใสไหลเยิ้มออกมาจากริมฝีปากของทั้งคู่ก่อนที่จะประกบมันเข้าไปใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนริมฝีปากเล็กเริ่มปวดหนึบขึ้นมา มากเกินไปสินะ..

"อ่า.."

ร่างสูงปล่อยคราบน้ำนมสีขาวขุ่นเลอะหน้าท้องของจีมินอย่างช่วยไม่ได้พลางค่อยๆล้มตัวลงนอนแผ่ราบลงไปด้วยความระมัดระวังกลัวว่าอีกคนจะเจ็บที่บาดแผล

ใบหน้าหวานซบลงไปกับซอกคอของอีกฝ่ายอย่างต้องการหาที่พักพิง

"เป็นของฉันไปแล้วสินะ..นายน่ะ"

"..."

"ฉันได้ตัวนายมาแล้วนะ ห้ามใครมายุ่งเด็ดขาด"

เจ้าของเรือนผมสีส้มเพลิงเงียบแทนการต่อบทสนทนา เขาขี้เกียจคุยเรื่องนี้เต็มทนแล้วแหล่ะ

"เจ็บแผลน่าดูเลย"

"ห่วงผมด้วยเหรอ"

"แล้วแต่จะคิดแล้วกัน"

"..."

"ฝันดีนะ"

จมูกโด่งเป็นสันก้มลงไปสูดดมกลุ่มผมสีส้มเพลิงที่เป็นเอกลักษณ์ของอีกฝ่ายก่อนที่จะใช้มือขยี้เบาๆด้วยความเอ็นดู

"ฝันร้ายมากกว่า"

"ช่วยไม่ได้ ยานั่นเป็นต้นเหตุต่างหาก"

"หึ"

ผมมีตราบาปเพิ่มขึ้นอีกข้อแล้วสินะ ตอนแรกผมว่าผมยื่นขาเข้ามาในนรกข้างเดียว...ผมคิดว่าผมชักมันกลับมาให้อยู่ในทางที่ถูกได้ แต่ตอนนี้...ผมกำลังร่วงลงไปในจุดที่ต่ำที่สุดทั้งตัวและหัวใจ ใครก็ได้ ได้โปรดลงโทษกับคนเลวทรามอย่างผม ผมมีความสุขไปพร้อมๆกับทรมานไปด้วย รู้สึกเหมือนกำลังจะตายเลย ผม...กลายเป็นคนเลวไปแล้ว